Przeszłość nigdy nie znika

NASTĘPNEGO DNIA *per. Kendalla* Ze snu wyrywa mnie dźwięk budzika. Otwieram niechętnie jedno oko i biorę do ręki telefon, patrząc na zegarek. Jest szósta... tylko nie to. Tak bardzo nie chce mi się wstawać. Boli mnie głowa i jestem okropnie zmęczony po wczorajszym dniu. Co prawda było świetnie, ale chyba nie powinniśmy byli tak długo imprezować, wiedząc że na drugi dzień idziemy do pracy. Przykrywam się szczelniej kołdrą i na powrót zamykam oczy. Wiem jednak, że za chwilę tak czy siak będę musiał wstać. Z ciężkim westchnieniem zrzucam z siebie ciepłą pierzynę i opuszczam łóżko. Biorę z szafy czyste ubrania i kieruję się do łazienki, gdzie biorę gorący prysznic. To jednak ani trochę mi nie pomaga. Wykonuję pozostałe poranne czynności, po czym ubieram się, a następnie idę do kuchni. Nie spodziewam się zastać tam nikogo o tak wczesnej porze, ale życie znowu postanawia mnie zaskoczyć. Po pomieszczeniu bowiem krząta się już Dominika, przygotowując śniadanie. Dziewczyna wygląda na wys

*per. Dominiki* Po udanym lunchu wracamy z chłopakami do studia. Mają jeszcze trochę pracy, ale być może wyrwą się dzisiaj wcześniej niż zwykle, bo do studia ma dzisiaj przyjechać nowy sprzęt. Tak przynajmniej twierdzą. Wchodzimy do budynku i idziemy na odpowiednie piętro. Wszyscy cały czas ze sobą rozmawiamy na mnóstwo różnych tematów. Pomimo że teoretycznie wszyscy jesteśmy z różnych światów, tak naprawdę świetnie się dogadujemy i to jest niesamowite. Nawet Kamila, która jest dość zamknięta w sobie, nie trzyma się na uboczu. Najlepszy kontakt złapała chyba z Loganem i w sumie mnie to nie dziwi. Oboje interesują się motocyklami, więc mają naprawdę duże pole do obgadania. Poza tym, jeśli chodzi o Big Time Rush, to właśnie Henderson zawsze był ulubieńcem Kami, więc dobrze, że się dogadują. Monika i Kevin idą gdzieś za nami, chcąc chyba w kilka godzin nadrobić jedenaście lat przerwanej znajomości. Skoro mnie i Kendallowi w jakimś stopniu się to udało, to może im też się uda? Mam taką nad